Hopbellen: geneeskrachtige eigenschappen en contra-indicaties

Hop wordt in veel gevallen geassocieerd met brouwen. Maar in feite is gewone hop ook een medicinale plant en de unieke eigenschappen ervan waren in de oudheid bekend, maar pas onlangs zijn ze bevestigd door wetenschappelijk onderzoek.

Botanische beschrijving van de plant

De wetenschappelijke naam van gewone hop is Humulus lupulus L., een overblijvend kruid dat vanuit botanisch oogpunt een klimplant is. Hop heeft een krachtige en sterk vertakte kruipende wortelstok, met dikke wortels die snel groeien. Het ondergrondse deel van deze klimplant overwintert goed en kan over het algemeen tot 20 jaar op één plek groeien.

Het bovengrondse deel bestaat uit jaarlijkse scheuten met een tetraëdrische vorm bedekt met kleine haakvormige punten. Ze worden 3-6 m. De scheuten groeien erg snel. Op een dag kan de stengel 20 cm groeien De scheuten zijn bedekt met ruwe bladeren met klieren.

Hop - een tweehuizige plant, dat wil zeggen dat mannelijke en vrouwelijke individuen worden gevonden. En de bloemen erop zijn anders. Hopbellen - dit zijn slechts de bloemen die zich vormen op vrouwelijke planten (en niet de vruchtbaarheid, zoals velen gewend zijn te zeggen). Deze dichte kegels bestaan ​​gemiddeld uit maar liefst 20 bloemen (en soms zijn het er wel 60 stuks). Aan de onderkant van deze kegels bevinden zich lupulineklieren, die bitterstoffen bevatten (we zullen ze hieronder bespreken).

Bij mannelijke planten zijn er geen kegels, alleen bloeiwijzen in de vorm van bladloze pluimen. Interessant is dat heel vaak alleen vrouwelijke planten worden gekweekt voor industriële behoeften. Dit is nodig zodat ze niet worden bestoven en er geen vruchten op verschijnen. Het feit is dat het uiterlijk van fruit de waarde van hop vermindert, omdat het aantal lupulineklieren in dergelijke gevallen op de kegels afneemt.

Waar groeit hop en hoe wordt het gebruikt

Gewone hop in het wild is wijdverbreid in Europa en Noord-Amerika en wordt in sommige regio's van Afrika aangetroffen. Maar in Centraal-Azië is het erg klein. In de natuur groeit hop vaak in de buurt van rivieren en in de steppen, maar ook in bosgebieden. Maar tegenwoordig is het veel gemakkelijker om de culturele variëteiten te vinden.

Hop wordt in bijna alle Europese landen, Mexico en de Verenigde Staten op industriële schaal geteeld. Door de eeuwen heen zijn er veel variëteiten van deze plant gekweekt. Onder elkaar verschillen ze in de schaduw van de stengel, de tijd van bloei en rijping, evenals de inhoud van bitterheid in de kegels. Hop kan ook op een persoonlijk perceel worden gekweekt - het vereist vruchtbare grond en bescherming tegen noordelijke winden, maar in het algemeen mag de teelt ervan geen speciale moeilijkheden veroorzaken.

Op de site wordt hop als klimplant vaak gebruikt in landschapsontwerp - het ziet er goed uit op hellingen, pijlers van priëlen en pergola's. Hopbellen worden veel gebruikt in de voedingsindustrie en niet alleen in de brouwerij, maar ook in de bakkerij-industrie - daar maken ze vloeibare gist voor sommige soorten brood. De samenstelling van hopbellen omvat tannines - ze voorkomen verzuring van dranken en daaruit verkregen producten.

En vroeger werden hopbellen vaak gebruikt voor het verven van stoffen, terwijl vezels werden gemaakt van de lange stelen, waaruit later touwen en een ruwe jute werden gemaakt.

Chemische samenstelling

Hopbellen bevatten unieke stoffen - bijvoorbeeld lupuline en andere hopzuren. Hun chemische samenstelling is behoorlijk divers. Dit omvat:

1. Polyfenolische verbindingen, waaronder flavonoïden, met antioxiderende en ontstekingsremmende werking.
2. Fytohormonen, voornamelijk oestrogeenachtige stoffen.
3. Etherische olie is lichtgeel van kleur, wat op zichzelf een vrij complexe chemische samenstelling heeft. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn myrceen en myrcenol, die een aangenaam aroma hebben. Het bevat ook esters van azijn en mierenzuur, linalool, geraniol, etc.
4. Bitterheid (of teerachtige stoffen). In totaal zijn ongeveer 90 van dit soort verbindingen in de kegels opgenomen, waaronder lupuline, humulon en andere. De samenstelling van hopbellen kan oplopen tot 26% bitterheid, hun aantal is afhankelijk van de specifieke variëteit.
5. B-vitamines, die een positief effect hebben op de toestand van het zenuwstelsel en metabolische processen activeren.
6. Vitamine PP, dat een gunstig effect heeft op de toestand van bloedvaten.
7. Ascorbinezuur, dat ook een antioxidant is en bovendien het immuunsysteem versterkt.
8. De alkaloïde-achtige stof is humuline.
9. Een groot aantal ijzer-, kalium- en calciumzouten, die betrokken zijn bij vele vitale biochemische processen in het menselijk lichaam.

De aanwezigheid van deze stoffen bepaalt de helende eigenschappen van hop. Zo versterken flavonoïden, evenals vitamine C en PP de bloedvaten en hebben ze een anti-zweereffect. Bitterheid heeft een gunstig effect op de spijsvertering. Polyfenolische verbindingen neutraliseren de negatieve effecten van vrije radicalen en remmen oxidatieve processen, die niet alleen kunnen leiden tot vroegtijdige veroudering, maar ook tot de ontwikkeling van verschillende ontstekingsprocessen en zelfs atherosclerose en de groei van verschillende soorten tumoren.

Verzameling en opslag

Voor medische doeleinden worden voornamelijk hopbellen, dat wil zeggen bloeiwijzen van vrouwelijke planten, gebruikt. Hun verzameling in de meeste regio's vindt plaats in september, wanneer de bloeiwijzen hun groei al hadden moeten voltooien - dan worden de eerste tekenen van vergeling op hen merkbaar. Aangenomen wordt dat in deze tijd de concentratie van bitterheid en met name lupuline zijn maximum bereikte. Stel het schoonmaken niet uit, want er bestaat een risico dat de vergeelde kegels beginnen af ​​te brokkelen, en dit zal leiden tot het verlies van een deel van lupulin.

Hop wordt uitsluitend met de hand verzameld. Kegels worden samen met de stelen afgescheurd. Ze worden bij kamertemperatuur gedroogd, in een goed geventileerde ruimte, op papier gelegd (maar niet op kranten, zodat drukinkt niet wordt opgenomen) of op een lichte doek. Je kunt drogen in de frisse lucht, maar alleen in de schaduw. Het hele proces duurt enkele dagen. Afgewerkte grondstoffen worden opgeslagen in papieren zakken zodat aromatische stoffen niet verdampen, bij een normale luchtvochtigheid, in een kast, weg van zonlicht. Onder invloed van ultraviolette straling beginnen oxidatieve processen, ontstaat er een onaangename geur door de vernietiging van bepaalde stoffen, de smaak bederft, maar vooral verliest de grondstof snel zijn helende eigenschappen.

De genezende eigenschappen van hopbellen

De farmacologische eigenschappen van hopbellen zijn zeer divers. Met name preparaten die daarop zijn gebaseerd:

1. Ze hebben ontstekingsremmende eigenschappen.
2. Versnel weefselregeneratie.
3. Normaliseer de toestand van bloedvaten en verbeter het bloedbeeld.
4. Ze hebben een diuretisch effect (de intensiteit wordt grotendeels bepaald door de variëteit aan hop).
5. Ze verhogen de productie van maagsap zonder de zuurgraad te verhogen.
6. Ze versnellen de stofwisseling.
7. Ze voorkomen de ontwikkeling van levercirrose (dit is hoe bittere hopzuren werken), over het algemeen heeft de plant hepatoprotectieve eigenschappen en beschermt dit orgaan tegen de negatieve effecten van alcohol.
8. Ze hebben antiseptische eigenschappen. De bitterheid in de kegeltjes remt de ontwikkeling van sommige schimmelculturen en vernietigt andere; ze hebben ook een nadelig effect op veel gramnegatieve bacteriën en zelfs sommige zuurbestendige micro-organismen. Bereidingen van kegels alleen kunnen de industrieel verkregen antibiotica echter niet vervangen, maar versterken hun effect.
9. Ze hebben een kalmerend effect op het centrale zenuwstelsel (niet alleen de bitterheid van lupuline, maar ook andere componenten van de etherische olie zijn hiervoor verantwoordelijk). Deze plant geeft echter een niet al te sterk kalmerend effect, vooral omdat het ook wordt veroorzaakt door vluchtige alcohol en de concentratie na het drogen geleidelijk toeneemt en pas aan het einde van de houdbaarheidsperiode een maximum bereikt. Daarom worden, om het sedatieve effect van hopbellen te versterken, vaak gebruikt in combinatie met andere planten, zoals valeriaan.
10. Ze hebben een krampstillend effect, waaronder gunstige effecten op de darmspieren.

Studies hebben ook aangetoond dat hopbellen niet alleen een positieve invloed hebben op het vet- maar ook op het watermetabolisme.

Voor vrouwen

Naast de hierboven genoemde eigenschappen, zijn vrouwen geïnteresseerd in hopbellen vanwege het vermogen van deze plant om gynaecologische aandoeningen te behandelen en zelfs de borsten te vergroten. Het feit is dat er in deze kegels een grote hoeveelheid van een hormoonachtige stof zit - fyto-oestrogeen 8-PN. Het wordt gebruikt voor de vervaardiging van medicijnen en verschillende cosmetica. De stof werkt op dezelfde manier als het vrouwelijke hormoon oestrogeen.

Blijkbaar verklaart deze actie van hem het vermogen van hopbellen om de borsten te vergroten. In de volksgeneeskunde wordt hiervoor een infusie gebruikt - 1 el. lepel hopbellen (je kunt ze kopen bij de apotheek) in een glas water. Het product wordt aan de kook gebracht en 10-12 minuten op laag vuur gelaten. Daarna blijft de drank 6-8 uur in een bak onder een gesloten deksel. Het eindproduct wordt tweemaal daags gedronken gedurende een half uur voor de maaltijd, 1/2 kopje. De cursus duurt minimaal 2-3 weken. Na deze periode zullen de eerste resultaten merkbaar zijn.

Er wordt aangenomen dat u bij gebruik van deze infusie in relatief korte tijd de borstomvang met 1-2 maten kunt vergroten. U moet echter begrijpen dat hopbellen niet de meest onschadelijke remedie zijn, ze hebben een aantal contra-indicaties en u moet eerst een arts raadplegen, omdat gewichtstoename een van de gemakkelijkste gevolgen is van een overdosis van een dergelijke infusie, en in het ergste geval kan het gebruik ervan leiden tot hormonale een mislukking. De arts zal u hoogstwaarschijnlijk aanwijzingen geven voor tests en als de oestrogeenspiegels al hoog zijn, zijn hopbellen gecontra-indiceerd.

Meer recentelijk zijn er onderzoeken uitgevoerd die hebben aangetoond dat hopbellen een stof bevatten zoals xanthohumol. Bij het brouwen van bier vormt het metabolieten. Deze laatste hebben antitumoractiviteit. Deze metabolieten worden ook gevormd tijdens de spijsvertering. Hun belangrijkste eigenschap is het vermogen om de oestrogeensynthese te verminderen en de ontwikkeling van kwaadaardige gezwellen in de borstklieren te voorkomen. Xantohumol voorkomt de proliferatie van kankercellen en voorkomt het optreden van metastasen.

Voor mannen

Voor het sterkere geslacht zijn hop als medicinale plant in de eerste plaats interessant vanwege hun antibacteriële en ontstekingsremmende eigenschappen (hierdoor kunnen kegels worden gebruikt voor de behandeling van prostatitis en urethritis).

Studies hebben aangetoond dat flavonoïden in hopbellen de ontwikkeling van kwaadaardige prostaattumoren onderdrukten. Bovendien had het hierboven beschreven xantohumol een remmend effect op kankercellen, d.w.z. het vertraagde de ontwikkeling van dergelijke neoplasmata.

De kalmerende eigenschappen van hopbellen maken ze nuttig voor ernstige stress en neurose, waaraan de meeste mannen tegenwoordig worden blootgesteld. Bovendien wordt het kalmerende effect van deze plant gebruikt bij de behandeling van voortijdige ejaculatie. Tegelijkertijd draagt ​​een afkooksel van hopbellen bij aan de productie van testosteron, wat helpt een erectie te normaliseren.

Fytohormonen in hopbellen helpen kaalheid te stoppen en bestrijden ook effectief bepaalde ziekten van het urinestelsel.

Tijdens zwangerschap

Omdat hopbellen fyto-oestrogenen bevatten en het hormonale niveau van aanstaande moeders tijdens de zwangerschap sterke veranderingen ondergaat, is het op dit moment onmogelijk om voorbereidingen te nemen op basis van hopbellen. Dit geldt ook voor borstvoeding.Feit is dat oestrogenen de melkproductie remmen.

Voor kinderen

Preparaten op basis van hopbellen zijn gecontra-indiceerd bij jonge kinderen. Over het algemeen is het beter om ze niet te geven aan baby's jonger dan drie jaar, tenzij het potentiële voordeel van deze plant de mogelijke negatieve gevolgen zal overtreffen. Sommige experts zijn van mening dat kinderen op basis van hopbellen helemaal niet kunnen worden gebruikt.

Hopbellen in de volksgeneeskunde

In de volksgeneeskunde worden hopbellen al sinds de oudheid gebruikt. Er zijn oude Arabische verhandelingen die het gebruik van deze medicinale grondstof als cholereticum en voor de zuivering van bloed aanbevelen. Gezien het diuretische effect, dat helpt om gifstoffen uit het lichaam te verwijderen, moet worden opgemerkt dat de oosterse genezers gelijk hadden over de effecten van hop. Maar de beroemde Europese arts Paracelsus geloofde dat hop een uitstekend middel is tegen maagaandoeningen - en de moderne wetenschap heeft ook de juistheid ervan bewezen.

In de volksgeneeskunde van verschillende landen worden hopbellen aanbevolen voor epilepsie, verschillende neurologische aandoeningen (waaronder neurasthenie, slapeloosheid, hoofdpijn, neuralgie). De bloeiwijzen van deze plant worden ook gebruikt als remedie tegen hart- en vaatziekten - bijvoorbeeld bij aritmie, cardioneurose, hartfalen. Hop verlicht zwelling, helpt de bloeddruk te normaliseren.

In de oudheid werden in Rusland hopbellen gebruikt bij de behandeling van geelzucht. In feite heeft deze ziekte echter een virale aard en kan de plant de oorzaak niet elimineren (deze is alleen effectief voor bacteriële infecties). Hopbellen bij hepatitis vervangen dus niet de medicamenteuze behandeling, waaronder moderne medicijnen vallen. Maar ze hebben een gunstig effect op de lever, dus ze kunnen onderdeel worden van complexe therapie.

Infusies en afkooksels van hopbellen worden ook gebruikt bij de behandeling van gynaecologische aandoeningen, zowel inflammatoir van aard als die geassocieerd met hormonale onbalans. Tijdens de menopauze, bijvoorbeeld wanneer de oestrogeenproductie afneemt, zullen hopbellen de hormoonvervangende therapie helpen vervangen. Ook beveelt de traditionele geneeskunde medicijnen aan die op hen zijn gebaseerd voor menstruele onregelmatigheden.

Middelen voor uitwendig gebruik worden ook gemaakt van hopbellen. Dit zijn afkooksels, aftreksels en zalven die helpen bij brandwonden, schimmelziektes, etterende wonden en zelfs schurft.

Zo worden hopbellen zowel gebruikt voor de behandeling als voor de preventie van ziekten. Bovendien is hun spectrum breed genoeg, zoals hierboven is aangetoond. Hieronder worden specifieke recepten gegeven. Zo worden hopbellen gebruikt:

1. Bij aandoeningen van het centrale zenuwstelsel, vergezeld van verhoogde prikkelbaarheid, evenals bij epilepsie. In dergelijke gevallen wordt ofwel een infusie van kegels, bereid volgens het hieronder beschreven recept, of minder geconcentreerde hopthee gebruikt - 1 theelepel gedroogde grondstoffen per glas kokend water. Als je 2 kopjes van dergelijke thee per dag drinkt, werkt het als een licht kalmerend middel. Als u 's nachts een kopje thee drinkt, bespaart u slapeloosheid.
2. Tegen verkoudheid en ziekten die gepaard gaan met hoest. Dagelijks worden 2 kopjes thee bereid volgens het hierboven beschreven recept gedronken. Tegen hoesten is wrijven op de borst ook effectief met etherische olie verkregen uit hopbellen of plantaardige olie doordrenkt met deze grondstof.
3. Met jicht worden verse of gedroogde hopbellen fijngemaakt en vermalen met boter of ander vet dat voor medische doeleinden kan worden gebruikt. Het blijkt de zalf te zijn, die zieke gewrichten smeert. Het verwijdert de oorzaken van jicht niet, wat een schending is van het zoutmetabolisme, maar verlicht pijn en ontsteking.Ook bij jicht en reuma worden baden getoond die zijn gebaseerd op de infusie of afkooksel van hopbellen. Neem ze niet langer dan 15 minuten.
4. Maak met eczeem een ​​infusie van hopbellen en kook het in een waterbad - neem 1 eetlepel. een lepel grondstoffen in een glas kokend water en gedurende 20 minuten op laag vuur verwarmd, zet een bakje met deze vloeistof in een pan met water. Vervolgens wordt het product gekoeld, gefilterd en worden er lotions van gemaakt, waarin wattenschijfjes worden bevochtigd, die vervolgens op probleemgebieden van de huid worden aangebracht.
5. Met zeeziekte drinken ze thee uit hop - een kopje per dag is genoeg, je moet een beetje drinken, in kleine slokjes.
6. Bij hoofdpijn wordt een afkooksel bereid op basis van klaver en hopbellen. Om dit te doen, neem 1 theelepel van elke component in 1,5 kopjes kokend water. Het product wordt weer aan de kook gebracht, een uur aangedrongen, gefilterd en vervolgens gedronken voor ontbijt, lunch en diner, elk 70 ml.
7. Bij ontstekingsziekten van de nieren wordt een infusie voorbereid. Neem 1 el. een lepel gedroogde kegels, fijngehakt, giet 1 liter kokend water en verwarm gedurende 15 minuten in een waterbad. Het blijkt een product met een lage concentratie te zijn, dat driemaal daags 70 ml wordt ingenomen, onmiddellijk voor de maaltijd, met een glas water. Houd er rekening mee dat de infusie werkt als een diureticum.
8. Bij de behandeling van gastritis met een lage zuurgraad en ontstekingsziekten van de gal en blaas, wordt de infusie als volgt bereid - neem 1 eetl. een lepel kegels in een glas kokend water, het product wordt vervolgens 15-20 minuten in een waterbad verwarmd en niet aan de kook gebracht. Vervolgens wordt de infusie van het vuur gehaald, gekoeld, gefilterd en tweemaal daags in 50 ml ingenomen (maar niet 's nachts - rekening houdend met het diuretische effect).
9. Maak een infuus met neuralgie: verpletter 1 eetlepel. lepel gedroogde hopbellen, giet 0,5 l kokend water en laat een uur staan ​​in een gesloten bak. Daarna wordt het eindproduct gefilterd en voor elke maaltijd in 100 ml ingenomen.
10. Bereid zo'n afkooksel voor met rugpijn veroorzaakt door osteochondrose en andere pathologieën van de wervelkolom, evenals met blauwe plekken. Neem 1 el. lepel droge grondstoffen, giet 200 ml vers gekookt water en blijf nog 15 minuten op een waterbad staan. U hoeft deze infusie niet te drinken. Er worden kompressen van gemaakt, die worden toegepast op probleemgebieden. Zo'n kompres wordt bewaard totdat het afkoelt.
11. In geval van allergieën wordt een bereiding als volgt bereid: neem 2 theelepels gedroogde kegels in een glas kokend water en breng dan niet aan de kook, maar verwarm het op laag vuur gedurende 10-15 minuten, laat het afkoelen tot een acceptabele temperatuur en filter en neem 3-4 keer per dag, 50-70 ml.
12. Neem bij leveraandoeningen 2 el. eetlepels sap verkregen uit verse hopbellen worden gemengd met 200 ml heet water en dezelfde hoeveelheid gekookte melk en drink 1 kopje product per dag. In de winter kan sap worden vervangen door een infuus van hopbellen - 2 el. eetlepels gemalen grondstoffen voor dezelfde hoeveelheid water en melk. Dring aan op de remedie voor 7-8 uur, het beste voor de nacht in een thermoskan.

En het eenvoudigste kruidengeneesmiddel op basis van hopbellen wordt verkregen zelfs zonder verwarming en het bereiden van infusies en afkooksels. Om slapeloosheid het hoofd te bieden, volstaat het om de gedroogde hopbellen in een linnen zak te doen en in de slaapkamer te plaatsen in plaats van in een zakje. Het sedatieve effect wordt bereikt door het gehalte aan lupuline en valeriaanzuur. Een dergelijk hulpmiddel kan worden gebruikt door mensen die gecontra-indiceerd zijn om een ​​afkooksel te drinken.

Sommige volksrecepten suggereren het vullen van hopbellen met kussens die speciaal zijn ontworpen om te slapen, maar op deze manier krijgt het lichaam een ​​te grote dosis etherische olie.

Soorten helende verbindingen

In de volksgeneeskunde worden verschillende soorten middelen op basis van hopbellen gebruikt - dit zijn infusies, afkooksels en zalf. De keuze voor een bepaalde optie hangt voornamelijk af van het soort ziekte waartegen het zal worden gebruikt.

Infusie

Deze doseringsvorm wordt vaak gebruikt om slapeloosheid te bestrijden of neurologische aandoeningen te behandelen. Er zijn veel recepten. De eenvoudigste optie zou zijn: neem 20 g gemalen kegels per 0,4 l kokend water en blijf 2 uur staan. Daarna wordt de tool gefilterd.De maximale concentratie van de infusie kan 1:10 zijn, niet meer, anders ontstaat er een overdosis.

De infusie kan zowel voor intern als extern gebruik worden gebruikt. Het kan bijvoorbeeld worden toegevoegd aan een avondbad met warm water. Een paar druppels lavendelolie helpen het effect te versterken. Een dergelijke kalmerende procedure wordt aanbevolen om regelmatig te worden uitgevoerd, minstens 5 keer per week om een ​​stabiel resultaat te bereiken.

Tinctuur

Deze tool is bereid in wodka of alcoholoplossing. Neem 1 el. een lepel geplette droge kegels en giet een glas wodka of 40% alcoholoplossing. De container wordt 10 dagen op een donkere plaats bewaard. Schud de inhoud regelmatig. Aan het einde van deze periode wordt de inhoud van de container gefilterd en in een donkere glazen fles gegoten. Neem zo'n tinctuur slechts 10-15 druppels per dag, weggespoeld met een kleine hoeveelheid water. In de oudheid werd het beschouwd als een uitstekend anthelminticum. Het helpt bij verschillende gynaecologische aandoeningen.

Afkooksel

Er zijn veel recepten. Het meest effectief als kalmerend middel is een afkooksel dat is bereid zonder verwarming in een waterbad. Neem hiervoor 1 theelepel gedroogde kegels per 100 ml kokend water. Dit product wordt in een pot gegoten en gedurende 15 minuten in een pot met heet water gedaan, waarna het wordt gefilterd en 's nachts wordt ingenomen, een uur voordat het naar bed gaat. Een kopje is voldoende als u meer drinkt - het diuretische effect zal de slaap verstoren.

Thee

Deze remedie verschilt van gewone infusie in een lagere concentratie. Neem 1 theelepel zonder een glaasje plantmateriaal in een glas kokend water en blijf 15 minuten staan. Om de smaak te verbeteren, wordt honing aan de drank toegevoegd, want zonder dat zal de smaak te bitter lijken. Als je niet zeker weet of de hop geen allergie veroorzaakt, kun je beginnen met een zwakkere concentratie - 1 hopkegel per glas kokend water.

Zalf

Neem 2 eetlepels om de zalf voor te bereiden. eetlepels kegels per 100 g ongezouten boter. Hopbellen worden voorgemalen en vervolgens heel voorzichtig met vet gemengd. Zo'n hulpmiddel wordt alleen in de koelkast bewaard. Het wordt als effectief beschouwd bij verschillende huidaandoeningen.

Olie

Essentiële olie van hop is te vinden in apotheken en in winkels die biologische producten verkopen. Maar in de volksgeneeskunde is een recept voor olie uit hopbellen gebruikelijk, wat in feite het olie-extract is, dat wil zeggen een extract met de maximale concentratie aan voedingsstoffen.

Neem om dit product te bereiden een glazen pot (een halve liter is voldoende). Deze container is gevuld met gehakte of zelfs beter gemalen hopbellen, die vervolgens worden gegoten met plantaardige olie. Het is het beste om geraffineerde olijfolie te nemen, maar sesam en zelfs zonnebloem zijn voldoende. De olie blijft dan trekken. Ze bewaren het op een donkere plek, omdat het onder invloed van zonlicht kan oxideren. Wanneer de hop naar de bodem zakt, verschijnt er een beetje vrij volume in de tank, voeg meer olie toe. Een keer per dag wordt de inhoud van de pot geschud. Sta 2 dagen op het product. Daarna wordt het gefilterd en nog 3 dagen bewaard. En na deze periode wordt de olie als klaar beschouwd.

Deze tool wordt meestal gebruikt om de borst te vergroten. Het wordt met lichte massagebewegingen op de huid van de buste en het decolleté aangebracht. In dit geval hoeft de olie zelf niet te worden verwarmd, maar het is beter om het op een eerder gestoomd lichaam aan te brengen. Omdat het, net als elk ander kruidengeneesmiddel, allergieën kan veroorzaken, moet u het eerst op een klein deel van de huid controleren. Als na het aanbrengen van de olie ongemak, jeuk of verbranding optreedt, kunt u deze niet blijven gebruiken.

Olie kan ook worden gebruikt voor huidverzorging. Net als zalf heeft het een wondhelend effect, kan het worden gebruikt om weefsels te regenereren en de huid te voeden (omdat het veel vitamines en aminozuren bevat).

Toepassing in cosmetica

De unieke chemische samenstelling van hopbellen maakt ze tot een uitstekend cosmetisch product dat de conditie van de huid en het haar aanzienlijk kan verbeteren. Je kunt een kant-en-klaar extract van hopbellen vinden of het zelf maken (maak bijvoorbeeld een infuus).Het toevoegen van een kleine hoeveelheid infusie aan een gewone haarshampoo zal helpen om seborrhea te verwijderen en de krullen glanzend en zijdeachtig te maken. Alcoholtinctuur kan worden toegevoegd aan een gezichtstonicum dat is ontworpen om acne te behandelen.

En natuurlijk kunnen infusies en afkooksels van hopbellen als een onafhankelijk middel worden gebruikt. Ze helpen bijvoorbeeld acne te genezen en de geïrriteerde huid te kalmeren. Neem hiervoor 1 el. een lepel kegels, giet een glas kokend water en blijf 60 minuten aandringen. Het eindproduct wordt door kaasdoek gehaald en gebruikt voor dagelijkse was. Deze infusie wordt gebruikt in plaats van tonic - het verwijdert de olieachtige glans van de huid en helpt de poriën te verkleinen.

Je kunt er cosmetisch ijs van maken en het afvegen met blokjes huid. De flavonoïden in deze bouillon verwijderen ontstekingen en herstellen de frisheid en jeugdigheid van de huid. IJs veroorzaakt niet alleen vernauwing van de poriën, het verbetert de microcirculatie van het bloed en vitamines, mineralen en voedingsstoffen in hopbellen maken de procedure bijzonder effectief.

Cosmetische maskers kunnen worden bereid op basis van gedroogde hopbellen door deze grondstof bijvoorbeeld te mengen met kefir of zure room. Zo'n masker maakt de huid witter, verlicht ontstekingen, bevordert de aanmaak van collageen en bestrijdt zelfs rimpels.

Tegelijkertijd kunnen hopbellen goed worden gecombineerd met andere natuurlijke ingrediënten die veel worden gebruikt in cosmetica voor thuisgebruik - bijvoorbeeld met essentiële oliën van lavendel, olijfolie en amandel.

Een infuus van hopbellen bereid volgens het klassieke recept (20 g kegels per 0,4 l kokend water) kan worden gebruikt om het haar na het wassen van je haar te spoelen. Het lupuline dat erin zit kalmeert irritatie op de hoofdhuid, elimineert onaangename jeuk, verwijdert roos, heeft een gunstig effect op het haar na het verven, herstellen en versterken van hun natuurlijke structuur.

Tegen roos en haaruitval wordt soms een sterkere oplossing bereid in een verhouding van 1: 3 (bijvoorbeeld 100 g plantmateriaal per 300 ml kokend water). Deze remedie wordt aangedrongen op een uur, gefilterd en vervolgens met massagebewegingen in de hoofdhuid gewreven voor het wassen - dit zorgt voor een goede doorbloeding en wordt beter geabsorbeerd.

Contra-indicaties

Hopbellen kunnen allergieën veroorzaken, daarom zijn ze gecontra-indiceerd bij mensen met overgevoeligheid voor deze plant.

Het gebruik van hopbellen is gecontra-indiceerd bij gastritis met een hoge zuurgraad, maagzweren, reflux-oesofagitis. Hoewel ze zelf geen verhoging van de zuurgraad veroorzaken, kan een verhoogde productie van maagsap op zich bij deze ziekten tot onaangename gevolgen leiden.

Het is erg belangrijk om de juiste dosering hopbellen te observeren. Het is een feit dat ze in grote hoeveelheden vergiftiging kunnen veroorzaken, wat niet alleen gepaard gaat met algemene malaise, maar ook met ernstig braken en hoofdpijn.

Bovendien bevatten hopbellen fyto-oestrogenen. En in te grote hoeveelheden kan dit leiden tot obesitas en andere onaangename gevolgen zoals endometriale hyperplasie, soms zelfs bij vaginale bloedingen.

Bijwerkingen van hopbellen zijn niet alleen hormonale verstoringen, maar ook slaperigheid, verhoogde eetlust en het optreden van vaginale afscheiding. Als een van de genoemde verschijnselen zich voordoet, moet u stoppen met het gebruik van het medicijn en een arts raadplegen voor advies.

Foto van hopbellen